عواقب وابستگی در دوران نامزدی

درکنارتو

وابستگی در دوران نامزدی گاهی وقتها مخرب می باشد،وابسته شدن در دوران نامزدی

این وضع اوج شدت اتصال عاطفی است که حتی می تواند مخرب باشد چون پیامد منفی که با خود به همراه دارد کنترل کردن و انجام رفتارهای وسواسی است که ممکن است در طرف مقابل حس اسارت و عدم استقلال بوجود آید و چون نیاز به آزادی یکی از نیازهای اساسی است خصوصا در دوران نامزدی که هنوز برای فرد مرز وجود دارد و زندگی مشترک را شروع نکرده اند، لازم است به فضاهای شخصی هم مثل عادات و زمانهایی که هر فرد برای خود درنظر دارد احترام گذاشته شود و تلاش کنند تا بتوانند در این دوران، اعتماد بیشتر يكديگر را جلب نمایند و با خلق و خوی هم بیشتر آشنا شوند.

وي در ادامه بيان كرد: بنابراین بهتر است به جای وابستگی در این دوران، افراد دلبسته هم شوند. دلبستگی یعنی فردی را که با او در ارتباط هستیم دوست داشته و احساس وحدت و یگانگی می کنیم. واژه همسر هم همین یکی شدن را به یاد ما می آورد یعنی تجربه لذت، شادمانی و سعادتی که به سوی آرامش است و در این حالت دلبستگی است که بودن یا نبودن فرد در کنار ما، احساس بسیار خوب یا بسیار بد را به وجود نمی آورد، بلکه باعث حس رضایت و سرخوشی می شود یعنی با نبودن و عدم حضور فیزیکی هنوز احساس رضایت و خشنودی وجود دارد. در حقیقت دلبستگی، پیوند عاطفی دقیق با افراد خاصی است که هر فرد در زندگی تجربه کرده و تعامل دارد و اینچنین از فشارها و استرس های موقتی دور می ماند.

پور فرخ در پايان اين برنامه راديويي اظهاركرد: از آنجایی که تا قبل از ازدواج، والدین تنها ابژه ها و منابع دلبستگی فرد هستند؛ بعد از ازدواج، همسر تنها منبع اصلی دلبستگی بوده و می بایست بلوغ عاطفی و گسستن از والدین صورت پذیرد با توجه به اینکه دختر و پسر اکنون نقش پررنگ تر همسر را در کنار نقش فرزند ایفا می نمایند و خانواده شکل جدیدی به خود گرفته است.

از دیدگاه روانکاوی، عامل اصلی وابستگی بیش از حد در دوران کودکی تا قبل از دو سالگی یا اصطلاحاً مرحله دهانی بوده و اگر کودک به اندازه طبیعی از محبت و نوازش ابژه یا والدین برخوردار بوده باشد و عشق کافی دریافت کرده باشد اعتماد کردن صحیح و به جا را یاد گرفته و به دام وابستگی نمی افتد.ولی اگر بیش از حد مورد توجه والدین قرار گرفته باشد یا طرد شده باشد ممکن است دچار وابستگی بیمارگون شود