دوست داشتن برای ازدواج کافیست؟
در زمينه دوست داشتن و علاقه قبلي قبل از ازدواج توجه به نكات زير مي تواند بسيار راهگشا باشد.
در انتخاب همسر و تصميم براي ازدواج نبايد تسليم احساسات شد، بلكه بايد با تفكر و دور انديشي از يك طرف و با مشورت و همفكري خانواده ها از طرف ديگر ، اقدام كرد.
در تشكيل زندگي و ازدواج هر اظهار عشقي حتي اگر هم واقعي و از ته قلب باشد، به معناي حرف آخر نيست و بلكه اظهار عشق حرف اول است و حرف ها و مسائل ديگري هم وجود دارد كه بايد آنها هم بيان و حل شوند.
عشق و علاقه شديد به طور طبيعي مانع از آن مي شود كه انسان حقايق و واقعيتها را ببيند و بتوان تصميم صحيحي براي زندگي خود بگيرد. در انتخاب همسر اگر هر يك از طرفين بخواهد احساساتي شود ، نمي تواند انتخاب درستي داشته باشد، و چه بسا به كسي دل مي بندد كه با او تفاهم و تناسبي ندارد. بنابراين عشق بايد پس از انتخاب همسر باشد و قبل از آن مانع انتخاب صحيح مي شود.
شخصيت انسان چنان پيچيده است كه هرگز نمي توان از ظاهر افراد به عمق آن رسيد بنابراين در انتخاب همسر بايد كمال دقت را كرد و علاوه بر در نظر گرفتن ملاك هايي چون ايمان، اخلاق، معرفت ، و غيره درباره وجود آنها در افراد نيز تحقيق و بررسي دقيق شود . به صرف اين كه پسري صوت قرآن خوبي دارد، دليل بر وجود ايمان و اخلاق انساني او نمي شود. چنانچه به صرف ايئكه دختري با حجاب و متين است دليل بر ايده آل بودن او نيست، چه بسا افرادي بخواهند خود را مذهبي و مومن نشان دهند يا اينكه رفتارهاي مذهبي آنها از روي احساسات سطحي صورت بگيرد نه معرفت دروني.
بنابراين اگر آدمي بدون دورانديشي و تفكر و به صرف احساسات ، براي خود تصميم اشتباهي بگيرد و دچار ناراحتي و شكست شود، بداند كه خود مقصر است نه ديگران، پس سعي كند ريشه مشكل را شناسايي كند و با از بين بردن آن در صدد اصلاح و جبران اشتباهاتش برآيد.
نيازهاى عاطفى و غرايز ديگر در ايام جوانى، آدمى را به سوى «دوست داشتن و عشق ورزيدن» سوق مىدهد كه البته اين يك امر طبيعى و غريزى است و كمتر مىتوان راهى براى گريز از آن پيدا كرد.
آنچه در اين مقوله اهميت دارد، كنترل عقلايى بر احساسات و پرهيز از مخاطراتى است كه ممكن است بر تصميم گيريهاي انسان اثرگذار باشد و پرهيز از تصميم گيريهاي احساسي به جاي تصميم گيريهاي عاقلانه است البته تمام اين صحبت ها به اين معني نيست كه علاقه قلبي و محبت و دوست داشتن هيچ نقش و جايگاهي ندارد چرا كه اگر شخص مورد نظر تمام معيارهاي يك همسر مناسب را داشته باشد ولي نسيت به او محبت نباشد ، زندگي يا اين شخص نمي تواند يك زندگي سعادتمندانه و لذت بخش باشد بلكه صحبت اين است كه ملاك تصميم گيري نبايد دوست داشتن باشد و در واقع جداي از دوست داشتن بايد فرد مورد نظر را ارزيابي كرد و درباره او تحقيق كرد و از دخالت دادن احساسات و علاقه در اين مراحل جلوگيري كرد.
منبع: www.morsalat.ir